Dit schrijfsel heb in de trein geschreven, vlak nadat ik zelf scheldend op het perron stond. De trein reed vlak voor mijn neus weg en ik moest mezelf zien te vermaken in de stoptrein die 20 minuten langer over de rit deed.

Ik krijg heel graag feedback, omdat ik mezelf meer bezig wil houden met schrijven en graag beter wil worden. Schroom dus zeker niet om die te geven!

De trein van 20:17 uur

“Kut!” Uit woede liet ze haar tas op de grond vallen en schopte er tegenaan. Een aantal andere mensen stonden ook scheldend op het perron. Weer de trein gemist. Zij wisten toen nog niet dat dit het beste was dat hen ooit had kunnen overkomen.

Het was een zonnige oktoberdag geweest. Warm voor de tijd van het jaar en er fladderden zelfs nog vlinders rond. Alleen de oranje bladeren aan de bomen en op straat verrieden dat het al herfst was. De warmte hing nog in de lucht toen de trein precies op tijd om 20:17 uur van Amsterdam Centraal station vertrok. Zich niet bewust van de scheldende en tierende mensen op perron 5a.

’s Middags was er al een melding geweest over een man met zwarte capuchon die zich verdacht gedroeg in de buurt van het spoor. Hij zou op handen en knieën in de bosjes zitten. De bewaker die op dat moment dienst had ging er op af om te zien wat er precies aan de hand was. Niets bijzonders, zo bleek, de man was zijn lens verloren en was die nu aan het zoeken. Samen zochten ze nog heel even verder in de bosjes naast het spoor, maar toen de lens spoorloos bleek bracht de bewaker hem naar huis.

Die mooi oktoberavond gebeurde de ergste treinramp die Nederland ooit had gekend.

Een vrouw sprong voor de trein en in plaats van alleen haar eigen dood te vinden, nam ze het complete eerste treinstel met zich mee. De vrouw had een bomgordel gedragen en niet veel later eiste IS deze aanslag op.

53 mensen vonden die dag de dood. Nog eens 146 raakten gewond en heel Nederland was aangedaan. Het treinverkeer is nog dagen ontregeld geweest en veel mensen kozen de eerste weken andere vervoersmiddelen. Bang voor een tweede aanslag.

Echter, na die eerste periode raakte het hele gebeurde weer iets naar de achtergrond. Mensen raakten de files zat en de treinen kwamen langzaam maar zeker weer vol te zitten.

Het leven ging gewoon door.